Описание
Зун лезги я. Зи диб, зи ирс я рик1ин дамах,
Къавкъаз дагълар, туьнт лезги кьуьл, Шарвили даях.
Пад жеда рик1 гьалтай ч1авуз са бязи алчах,
Чилериз фий халкьдал леке гъидай лезгияр.
Ширин мецин ч1алахъ хьана, гадарна Кьуркьан,
Саникайни хьанач къе чаз, квахьна диб накьан.
Гьинва дамах, гьинва намус, лайихвал кьакьан,
Вилер мич1на гележегдихъ фидай лезгияр!?
Чи бубайри хвейи пак чил гьик1 хьана кьве пай?
Чи девлетар, тарих, эдеб физва къе гарай.
Низ ван атуй чилин т1алдин… суза я гьарай,
Стха течиз варлу мирес чидай лезгияр!
Усал акваз саймиш тийиз виняй жуванбур,
Пачагьарни ханар-беглер к1андай патанбур,
Чи дин, чи кьин, ахни намус тирни тапанбур,
Жув ак1ахьиз, чарадаз ник гуьдай лезгияр!?
Чун чи чилел иеси туш, гъейрид я панагь,
Я чахъ пачагь хьанач жуван, я хьанач Аллагь.
Вуч фад чна кьабулначни гьарамни гунагь,
Гьиниз фена лезгивал чи видай лезгияр!?
Меслят такваз сада садаз гуда тагькимар,
Сирер садна уртах са кар тежез мягькемар.
К1уф вирт1еда, тум кьарада авай гьакимар
Эхна яхун кьамал кьуна хуьдай лезгияр!
Чаз чи руьгьдин, чи инсанрин къадир чиз амач,
Сада лагьай гаф муькуьдан япуз физ амач,
Бубани хва – чпи чпел дамах гъиз амач,
Чарадазни жуван хзан гигидай лезгияр!
Лезгидин гаф, лезгидин кьин к1еви туширни?
Шергир, Ваче, Гьажи Давуд лезги туширни?
Чак квайдини бес гьабурун иви туширни?
Къарагъ к1вачел, бубайрин т1вар хуьдай лезгияр!
Народов много воспевать не стану,
Но с гордостью я выделю один.
Что прославлял Кавказ, стоя на грани,
И гордо называл себя Лезгин!
На долю Леков выпало не мало,
Но выстоять смогли сквозь тьму веков,
Ну а сейчас потомкам лишь осталось,
Не забывать слова отцов и стариков.
Так вышло, что Леков всех разделили,
Но на судьбу не надо ратовать,
Ведь кровь и дух лезгины сохранили,
И свои корни не смеют забывать.
Лезгины все должны объединиться,
Сплотить свой дух среди седых вершин,
Чтоб каждый мог в единстве укрепиться..
И гордо называть себя Лезгин!
(Артур Алибеков)
